“De tuin is voor Filip de enige plek waar hij zelfstandig naar buiten kan. Thuis kan dat nooit, daar is hij altijd binnen. Hier kan hij zichzelf zijn.”
Jaap woont met zijn vrouw Ankica en zoon Filip (12 jaar) in het Nieuwe Westen, vlakbij het Mathenesserplein. Na de geboorte van Filip adviseerde een vriend hen eens op SNV te komen kijken, een perfecte plek voor Filip. Ze gingen langs en ter plekke besloten ze een eigen tuin met huisje te zoeken. De tuin die zij wisten te bemachtigen op SNV speelt drie seizoenen per jaar een grote rol in hun dagelijks leven. In de winter is die rol wat beperkter, hoewel ze ook in de winter geregeld op de tuin eten. In het voorjaar en de zomer leven ze praktisch een half jaar in de tuin. Alleen bij extreem slecht weer gaan ze naar huis. “Het is fantastisch, op nog geen 10 minuten van je huis kom je door het hek en je komt in een compleet andere wereld; alles valt van je af. En de tuin is voor Filip de enige plek waar hij zelfstandig naar buiten kan. Thuis kan hij nooit zonder begeleiding naar buiten, nooit, nooit, nooit! Hij is altijd binnen. Hier op het complex kent iedereen hem, hij kan zijn eigen gang gaan en zichzelf zijn. Dat is alles waard. Hij praat met iedereen en leert veel door het contact met andere mensen. En voor ons is dat ook een paradijs. Filip zelf zegt er niet zo veel over, maar hij heeft het wel door, hij is zich bewust van het feit dat de tuin misschien verdwijnt en dan zegt hij: we moeten de tuin houden. Filip is altijd blij en gelukkig, hij zit nergens mee”.
De contacten met de buren op het tuincomplex zijn zeer belangrijk, grappig genoeg meer nog dan met de buren in hun woonwijk. “Als je hier je tuin uitloopt, kom je iemand tegen, je zegt gedag en soms drink je samen even een kopje thee. Dat gaat hier zoveel gemakkelijker dan op de plek waar we wonen, ook al zijn dat doodgoede mensen.” Al hebben meerdere mensen uit hun woonwijk een tuin bij SNV, dus zien ze elkaar in de wijk en op de tuin, een soort dubbele sociale inbedding. Dat maakt het contact veel intensiever, je deelt lief en leed. Als de tuin opgeheven wordt, is dat dan ook dramatisch voor Jaap, Ankica en bovenal Filip. Ze wonen in een dubbel bovenhuis zonder buiten. Ze zijn het tuinleven op deze manier na al die jaren zo gewend geraakt, dat ze niet zouden weten hoe het anders moet. “De tuin is een noodzaak geworden voor Filip.”
Foto: © Mark Engelen