Via haar bovenburen kwam ze op SNV. Adrianne en haar man Will ontdekten een wereld die ze in Australië, het land waar ze beiden opgroeiden, helemaal niet kende; de volkstuin. Ze waren direct verliefd.
Adrianne is architect en heeft een drukke baan. De tuin staat voor haar dan ook voor stressreductie. Het is heel belangrijk voor haar om uit je gedachten te komen, een soort meditatie. Soms als ze bezig is in de tuin, stopt ze niet en gaat door tot na het donker. Haar familie weet dat, ze lacht. “De kinderen zijn gewend om niet op tijd te eten.” De tuin zorgde ervoor dat ze het huis kon ontvluchten, en tijd had voor zichzelf. De kinderen kunnen zichzelf er goed vermaken, zelfstandig spelen, rond fietsen, vrienden maken en logeerpartijtjes.
Ze herinnert zich de eerste nacht die ze op de tuin doorbrachten, op luchtbedden die lek waren. Er kwam water binnen door gebrek aan dakgoten, het stormde, maar het was een fantastische nacht, met bliksem en donder. ‘De kinderen vonden het geweldig spannend, die zijn vanaf toen verliefd geworden op die rauwe en onverwachte natuur. “Mijn dochter bestempelt zich door de tuin, nu als natuurmens”.
Adrianne maakt graag gebruik van de gemeenschap op de tuin en heeft er interessante mensen leren kennen die geen architect, muzikant of van school zijn. Het is een brede sociale kring geworden die belangrijk voor haar is. “Toen ik zonder familie en vrienden naar Nederland kwam op mijn dertigste, miste ik hen.” Het is belangrijk om dit soort plekken, waar je gratis of met weinig middelen makkelijk in contact kan komen met anderen, te behouden.
Foto: © Mark Engelen