‘We hebben op SNV geleerd durf te hebben, gewoon doen!’
Musa woont samen met zijn vrouw en drie zonen in Rotterdam Noord. Toen hij bij kennissen op bezoek kwam op SNV, was zijn vrouw verkocht en wilde ze direct een tuin. Musa nam het niet zo serieus, hij had geen tijd en wilde helemaal geen tuin. ‘Ga maar zelf zoeken’, zei hij tegen zijn vrouw Kevser, die zich direct inschreef en ging rondkijken. Niet veel later zette Kevser een handtekening onder een contract en zo kregen zij een stuk gras in hun bezit. Musa moet er nog om lachen: ‘Ik wilde helemaal geen huis bouwen, ik had geen idee hoe dat moest!’
Zonder enige kennis begon hij en al doende leerde hij. Trots vertelt Musa dat hij vrijwel alles zelf deed: isoleren, dubbele ramen plaatsen, terras aanleggen. Dat heeft hij geleerd op de tuin: durf hebben. Het gezin woont in een klein bovenhuis waar het in de zomer ontzettend warm is. Op SNV is ruimte, je kunt er heerlijk slapen en studeren, Musa heeft een bijenkast en ze kweken groenten. In de zomer komt hij na zijn werk bijna iedere dag op de tuin. Grasmaaien, met de buren praten, mensen helpen, nieuwe kennissen opdoen; het sociale leven is belangrijk voor hem. Vrienden en familie komen graag langs, het is er als een klein dorp. Zo vierden ze er met 50 gasten Ramadan op de tuin, waarbij de tuin was rijkelijk was versierd met lampjes en kaarsjes.
Toen ze het sloop nieuws van de tuin kregen, hebben ze van verdriet nachten niet geslapen. “Dit groene plekje moet blijven, het is belangrijk voor Rotterdam. De tuin is al zo oud, die grote oude bomen kun je niet zomaar wegzagen.” Het wordt stil. Hij veert op: “Als we mogen blijven, moeten we feest vieren! Met elkaar.”
Foto: © Mark Engelen
Humans of SNV: Musa Gökmen
