“Wij zaten samen nog in de buik van mama toen zij en papa deze tuin kochten. Ze woonden op een bovenwoning en wilden ons toch een buitenleven kunnen geven.” De tweeling Sara en Anna van 13 jaar is opgegroeid op SNV. Wonend in een bovenwoning in Rotterdam West kwamen ze als pasgeboren baby al op de tuin. Met twee babybedjes in het tuinhuisje kon het gezin er even uit zijn terwijl het toch alle voorzieningen binnen handbereik had. Met ieder jaar dat ze ouder werden, werd het tuincomplex een stukje groter voor ze. “De eerste jaren stond er nog een doolhofje van struikjes in onze tuin van de vorige eigenaar, daar kropen we dan doorheen. Hoe ouder we werden, hoe kleiner dat doolhofje leek en hoe meer we ons bewogen over het hele SNV terrein.” Het feit dat iedereen elkaar kent, maakt dat SNV soms aanvoelt als een dorp volgens de tweeling. Je let op elkaar en elkaars kinderen, helpt elkaar met tuinieren maar ook met andere zaken sta je voor elkaar klaar.
Ze leerden er lopen en fietsen en ieder kinderfeestje werd op SNV gevierd, met speurtochten over het hele terrein. In de lente en zomer slaapt het gezin ieder weekend op de tuin. Praktisch iedere dag gaan ze vanuit school direct naar de tuin, het is net zozeer hun thuis als de woning in West. Sara: “We hebben ons echt ontwikkeld hier. We hebben veel geleerd over de natuur, maar juist ook over omgaan met mensen van alle leeftijden en achtergronden. Het is daarom ook zo verdrietig en zonde als de tuin verdwijnt voor al die kleine kinderen die op SNV in alle rust kunnen opgroeien.”
Ze wonen, tot de oplevering van een nieuw huis, in een tijdelijk huurwoning met achtertuin. “Onze ouders beloofden ons lang geleden dat als we ooit een achtertuin kregen, we een konijn mochten. Daar hebben we ze aan herinnerd.” Het meest bijzondere aan SNV vinden ze de rust. Anna: “Als je het hek doorkomt dan is het gelijk rustig en ben je middenin de natuur, alsof de drukte van Rotterdam niet bestaat. Rondom ons woonhuis is het nooit stil. Deze zomer bleven we voor het eerst alleen met vriendinnen logeren in een tentje in de tuin. Dat was spannend maar ook heel vertrouwd, want iedereen kent iedereen.”
Foto: © Mark Engelen