Hans en Jeroen hebben elkaar online leren kennen en een van de eerste foto’s die Hans liet zien was van de tuin. Jeroen: “Het is niet echt een versiermiddel, een foto van een moestuin! Tijdens een date heeft Hans mij meegenomen naar de tuin. Nooit gedacht dat ik 9 jaar later zo verknocht zou zijn aan de tuin.”
Samen met poes ZsaZsa bewonen ze een appartement zonder balkon in het centrum. Hans is vanuit de Gezondheidsraad gedetacheerd bij het RIVM voor het nationale vaccinatieprogramma. Jeroen is grafisch vormgever en houdt zich bezig met Zen boeddhisme. “Zomers mediteren we vaak met onze wekelijkse groep op de tuin. Het is eigenlijk een klein tempeltje in het groen.”
Via zijn zus kreeg Hans in 2002 de tuin aangeboden. De nette tuin die hij wilde, hebben ze laten varen, het is steeds wilder geworden. “We noemen het tegenwoordig een ecologische tuin. De laatste twintig jaar heb ik het complex ecologischer zien worden. Die esdoorn daar, dat is een soort verticale wereld waar veel vogels in wonen. Meer laten gaan, meer aan het toeval overlaten, kijken en meebewegen hoe de natuur het zelf oplost. We hebben geen strakke tuin, wél hebben we diertjes.”
Slapen op SNV noemen ze een hoogtepunt: de stilte, deur open, het geluid van uilen. “We hebben bijzondere vogels hier: ijsvogels en de groene specht. Dat zegt iets over de kwaliteit van het gebied. Een ara die soms uit de dierentuin ontsnapt, een ibis, de neushoornvogel of zo’n grote Amazone vlinder die ineens voorbij fladdert.”
De natuur, de mensen en het ongeregelde maakt dat ze zich hier 100% thuisvoelen. “Hier tref je mensen die je normaal niet tegenkomt, 20 nationaliteiten van alle lagen gaan hier zij aan zij. Dat worstelen met plantjes is voor iedereen precies hetzelfde. De status valt hier gewoon weg. Er zijn complexen met veel pesticiden en regels, waar niets mag. Door al die verschillende bloedgroepen komen we er gewoon niet uit om allemaal regeltjes te handhaven. Het is een smeltkroes.”
Foto: © Mark Engelen